Veel beleggers bouwen hun portefeuille vooral rond aandelen. Maar de geschiedenis laat zien dat er al eeuwenlang manieren worden gezocht om risico’s te spreiden over meerdere activaklassen. In aflevering 3 van de podcast Risk Parity Radio, gepresenteerd door Frank Vasquez, wordt dit onderwerp in historisch perspectief geplaatst.
In dit artikel vat ik de kern samen en deel ik mijn eigen inzichten.
🎙️ Wat Frank Vasquez uitlegt
Het idee van risicospreiding is niet nieuw. Al in de Talmud wordt beschreven dat je je rijkdom moet verdelen: een derde in land, een derde in handel, en een derde in contanten. Duizenden jaren later zeggen we eigenlijk hetzelfde — alleen met moderne beleggingsinstrumenten.
In de twintigste eeuw kreeg het idee van spreiding een theoretische basis met de Moderne Portefeuille Theorie van Harry Markowitz (1952). Hij toonde aan dat het combineren van verschillende activa de verhouding tussen risico en rendement kan verbeteren. Toch bleek in de praktijk dat veel beleggers te eenzijdig bleven, vaak vasthoudend aan de bekende 60/40-verdeling tussen aandelen en obligaties.
De jaren ’70 lieten zien waarom dat riskant kan zijn: zowel aandelen als obligaties presteerden zwak, terwijl goud en grondstoffen juist sterk stegen. Dat leidde tot alternatieve benaderingen, zoals de Permanent Portfolio van Harry Browne — een verdeling van 25% aandelen, 25% langlopende obligaties, 25% goud en 25% cash. Het idee: in elk economisch klimaat doet ten minste één van de vier het goed.
🔑 Kernpunten uit de aflevering
- Spreiding is tijdloos – van de Talmud tot Markowitz, het principe blijft hetzelfde: deel je vermogen over meerdere soorten activa.
- Geen enkel tijdperk heeft alle antwoorden – elke economische fase leert nieuwe lessen over wat wél en niet werkt.
- De perfecte mix bestaat niet – markten veranderen, dus een portefeuille moet meebewegen.
- Echte diversificatie gaat verder dan aandelen – goud, obligaties en zelfs cash spelen een belangrijke rol in stabiliteit.
💡 Mijn reflectie
Wat mij vooral bijblijft, is dat risicospreiding eigenlijk een oud principe is dat we steeds opnieuw moeten herontdekken. De financiële wereld doet graag alsof elk nieuw model revolutionair is, maar de kern – niet alles op één paard wedden – is tijdloos.
Voor Nederlandse beleggers is dit extra relevant. Veel mensen beleggen via wereldwijde aandelenfondsen, maar die zijn nog steeds sterk afhankelijk van de Amerikaanse beurs. Door ook andere activaklassen op te nemen, kun je de impact van marktvolatiliteit beperken.
Ik zie dit als een waardevolle aanvulling op de FIRE-gedachte: als je vermogen uiteindelijk een stabiel inkomen moet opleveren, is een gebalanceerde en veerkrachtige portefeuille belangrijker dan het najagen van maximale groei.
📚 Meer lezen & luisteren
Deze inzichten komen uit Risk Parity Radio, aflevering “A Short History of Risk Parity and Asset Allocation (Part I)”. De afleveringen en aanvullende informatie vind je op riskparityradio.com