De nieuwe plannen voor de vermogensbelasting (2026–2028) zorgen voor onrust bij veel beleggers.
Sommigen besluiten volledig uit te stappen of gedeeltelijk — een deel verkopen, wat winst veiligstellen, of tijdelijk meer geld op de spaarrekening parkeren.
Klinkt verstandig.
Maar ook dát is vaak een kostbare vorm van schijnveiligheid.
🎙️ Deze blog is geïnspireerd op inzichten uit de podcast van Frank Vasquez, die keer op keer benadrukt: markten zijn grillig, maar het echte risico zit niet in schommelingen — het zit in het missen van de groei.
🧮 Wat het echt kost om ‘even veilig’ te parkeren
Laten we even rekenen. Stel dat je €100.000 hebt, en je besluit om de helft tijdelijk op een spaarrekening te zetten.
Na 10 jaar, met een spaarrente van 2% en een portefeuille die 12% per jaar groeit, ziet dat er zo uit:
| Scenario | Samenstelling | Waarde na 10 jaar |
|---|---|---|
| Alles op spaarrekening | 100% cash (2%) | €121.899 |
| Gedeeltelijk uitgestapt | 50% cash + 50% beleggingen | €216.242 |
| Volledig belegd (Golden Ratio) | 100% beleggingen (12%) | €310.585 |
Het verschil tussen “veilig” en “volledig belegd” bedraagt bijna €95.000 na tien jaar.
Zelfs een gedeeltelijke uitstap betekent dus dat je een groot deel van je groei opgeeft — zonder dat je risico écht verdwijnt.
🧓 Voor wie financieel onafhankelijk is
Als je niet meer werkt en leeft van je vermogen, lijkt een gedeeltelijke uitstap logisch:
“Een buffer aanhouden voor zekerheid.”
Maar bij lage spaarrentes van 2% en een inflatie die vaak hoger ligt, verliest die buffer elk jaar koopkracht.
En omdat je uitgaven gewoon doorgaan, slinkt je vermogen langzaam maar zeker.
Voor wie financieel vrij is, is rendement geen luxe maar noodzaak.
Het vermogen moet blijven groeien, anders haalt inflatie je in.
Een risk-parity- of Golden Ratio-portefeuille kan dat — zonder extreme risico’s te nemen — juist wél leveren.
⚠️ De illusie van controle
Deels uitstappen voelt slim. Je hebt immers “iets gedaan”.
Maar markten zijn zelden logisch, en herstelbewegingen beginnen vaak plotseling.
Wie wacht om “weer in te stappen” mist gemakkelijk de beste dagen — en dat zijn precies de dagen die het verschil maken tussen succes en middelmatigheid.
Zelfs een paar gemiste weken kan het rendement van een heel jaar wegvagen.
Onderzoek van JP Morgan liet zien: wie slechts 10 van de beste dagen in 20 jaar mist, haalt bijna de helft minder rendement.
De kans dat jij exact op tijd weer instapt? Minimaal.
💡 De kracht van blijven zitten
Een evenwichtige portefeuille — bijvoorbeeld volgens het Golden Ratio– of Risk Parity-principe — verdeelt risico’s over verschillende activaklassen: aandelen, obligaties, goud en cash.
Dat betekent dat je al automatisch beschermd bent tegen extreme uitslagen.
Door te blijven zitten in een uitgebalanceerde mix, verklein je niet je risico, maar spreid je het beter.
🧭 Conclusie
De nieuwe vermogensbelasting is vervelend, maar geen reden om (deels) aan de zijlijn te gaan staan.
De werkelijke kosten van gedeeltelijk uitstappen — gemiste rendementen, inflatie, tijdverlies — zijn groter dan de belasting zelf.
Voor wie financieel onafhankelijk is, voelt een buffer veilig, maar te veel cash is een sluipende achteruitgang.
Je vermogen hoort te werken, niet te slapen.
Beleggen met spreiding, discipline en een lange horizon is geen gok.
Het is de beste bescherming tegen spijt — en de enige manier om je financiële vrijheid te behouden.
💬 “Je kunt de markt niet controleren — maar je kunt wel je verdeling controleren.”
📚 Meer lezen & luisteren
Deze inzichten zijn geïnspireerd door Risk Parity Radio, de podcast van Frank Vasquez.
Luister de afleveringen en achtergrondinformatie via riskparityradio.com..